Maudi a Kalgaw

MAUDI A KALGAW

Daydi ti naudi a kalgaw ti kinaagtutubo:
Nagsinnublat ti gurruod ken kimat
Ket iti apagdarikmat, kinamat ti pumarakapak
A bayakabak dagiti lamolamo a dapanta
A nagturong iti kalapaw iti sirok ti bagbag.
Natuduanta latta ket naslep dagiti bagita
Ngem kas iti kiaw ken nalabaga a sabong
Nagtalinaed a gumaygayebgeb dagiti mata
Umas-asuk dagiti kudil kagiddan
Ti yaasuk ken panagangsab ti daga
Bayat ti panangtagikua ti langit iti pudot
A nailimed iti atiddog a kalgaw.

Kabarbaro a pagteng ti kabigatanna:
Nagrusing dagiti rettab ken kalunay,
Nakalanglangton ti aglawlaw
Ket naayatan dagiti dakulapta
Iti panangaprosda kadagiti linnaaw.
Dagiti dapanmo, sarunuenda
Ti yuritko nga arado iti barukong ti daga
Kalpasanna, maisina dagiti bin-i
Iti taep— dagiti di sinagid ti buot,
Nabubun-as; sa mayuper iti karayan.

Iti tawa, inaldaw nga impalpalagip ti bayakabak
Ti pettat a yaayna ken ti pannakaslepta
Bayat ti panagtubo dagiti bunubon, kumaro
Ti panagregget kadagiti kinelleng— agkinnamatan
Wenno mangtiliw iti tuwato wenno agpuros iti sabong
Sa maibisti iti lapayagmo ket daniwanka…
Iti aldaw a nakatudon ti murdong ti bunubon
Ket nakiki ti nailabas a lumablabaga a dakulap
Naggidanta a nangibalikas a mabalinen ti agraep
Ken naggiddanta pay a nagkatawa iti nakasarsarangsang.


HULING TAG-ARAW

Iyon ang huling tag-araw ng kabataan:
Naghalinhinan ang kulog at kidlat
At sa kisapmata, hinabol ng rumaragasang ulan
Ang ating mga hubad na talampakan
Patungo sa kubo sa lilim ng kabalyero.
Naabutan pa rin tayo at basang-basa ang katawan
Subalit gaya ng mga dilaw at pulang bulaklak
Nananatiling nagliliyab ang ating mga mata
Umuusok ang mga balat kaalinsabay
Ng pag-usok at pag-ungol ng lupa
Habang inaangkin ng langit ang init
Na kinimkim sa mahabang tag-araw.

Ang kinabukasan ay bagong yugto:
Sumibol ang mga damo, kabute, at kulitis.
Naging luntian ang paligid
At nawiwili ang mga palad natin
Sa paghaplos sa mga hamog.
Ang iyong mga talampakan, susundan
Ang iguguhit kong araro sa dibdib ng lupa
Saka hihirangin ang mga butil
Sa tulyapis— ‘yung walang bahid ng amag,
Malulusog; at saka ilublublob sa ilog.

Sa bintana, araw-araw na ipinaaalala ng ulan
Ang biglaan niyang pagdating at pagkabasa natin.
Habang lumalago ang mga punla, tumitindi
Ang pagnanais na nasa bukid— maghahabulan
O manghuhuli ng tutubi o mamimitas ng bulaklak
Saka ipalalamuti sa taynga at tutulaan kita…
Sa araw na matuwid na ang dulo ng punla
At nakiliti ang idinaang mamula-mulang palad
Sabay tayong nag-usal na puwede nang magtalok
At sabay din tayong tumawa ng pagkakalutong.

(Ti ladawan, ala iti kataltalonan iti Gullasing, iti kusayan ti bangkag ni tatang. Ti Bantay Quimmallugong ti akinrabaw iti dayta nagsukot a kabambantayan.)